Τα διλήµµατα και τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει η χώρα µας σήµερα απαιτούν οµοψυχία, ενότητα και αλληλεγγύη, µα πάνω από όλα κοινωνικό διάλογο. Γιατί µόνο µέσα από τη σύνθεση θα µπορέσουµε να βρούµε λύσεις και απαντήσεις, αλλά και να εξασφαλίσουµε την αναγκαία συναίνεση σε κοµβικά ζητήµατα όπως είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση και οι προκλήσεις των σύγχρονων τεχνολογικών εξελίξεων. Φυσικά και δεν είναι εύκολο: είναι όµως αναγκαίο προκειµένου να αποφύγουµε τη σύγκρουση. Οι αντιπαραθέσεις πρέπει επιτέλους να δώσουν τη θέση τους στο γόνιµο διάλογο µε γνώµονα τον άνθρωπο, την κοινωνία και το µέλλον αυτού του τόπου και των παιδιών µας. Πρέπει να σταθούµε υπεύθυνα και να αναλάβουµε πρωτοβουλίες που θα αποτρέπουν την περαιτέρω διολίσθηση σε αυταρχικότητα, εθνική απαξία και ασηµαντότητα.
Έχοντας την τιµή να εκλεγώ στο αξίωµα του Προέδρου της Οικονοµικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδας, ενός ευρωπαϊκού θεσµού που αποτελεί συνταγµατικά κατοχυρωµένο βήµα οργανωµένου διαλόγου µεταξύ των κοινωνικών εταίρων, έδωσα εξαρχής στον εαυτό µου, τα µέλη και τους φορείς µας την εξής υπόσχεση: ότι θα προσπαθήσω σθεναρά και παρά τις σηµερινές αντιξοότητες να στηρίξω το θεσµό του διαλόγου µε διαφάνεια και υπευθυνότητα. Θα καλέσω όλους ξανά και ξανά να καταθέσουν τις προτάσεις τους για έξοδο από την κρίση, να συνεργαστούν, να µιλήσουν µεταξύ τους ειλικρινά, να αισθανθούν τα προβλήµατα της κοινωνίας και να δείξουν την αλληλεγγύη που τόσο πολύ χρειαζόµαστε σήµερα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η Ο.Κ.Ε. θα είναι εδώ και θ’ αποτελεί σταθερό σηµείο πρωτοβουλιών διαλόγου, σύνθεσης ιδεών και απόψεων. Θα είναι σύµµαχος σε κάθε προσπάθεια µετάβασης, από την Ελλάδα µε τις παθογένειες του χθες, σε µια σύγχρονη αναγεννηµένη Ελλάδα. Θεωρώ άλλωστε ότι το ίδιο το έργο µας το έχει αποδείξει. Τόσο το 2015, όσο και το 2016 και το 2017, η Επιτροπή µας επεδίωξε να έχει µία δυναµική παρουσία µέσω έκδοσης γνωµοδοτήσεων, διοργάνωσης ηµερίδων και διεθνών εκδηλώσεων, αλλά και πληθώρας άλλων αξιόλογων δράσεων και συνεργασιών, ενώ µε την αρθρογραφία και τις παρεµβάσεις µου κατά καιρούς, προσπάθησα να δώσω ένα στίγµα των θέσεων, των συµπερασµάτων και του οράµατος µου για τη σύγχρονη Ελλάδα.
Με την έκδοση αυτή, εύχοµαι να γίνετε κοινωνοί των παραπάνω προβληµατισµών, να εµπνευστείτε, ακόµα και να διαφωνήσετε, αρκεί όµως να κινητοποιηθείτε. Γιατί αν η κρίση µας έδωσε ένα µάθηµα θα έλεγα µε σιγουριά πως αυτό είναι ότι πρέπει ν’ αλλάξουµε νοοτροπία στον τρόπο που αντιλαµβανόµαστε τον εαυτό µας και να µην τον βλέπουµε πλέον µόνο ως µονάδα, αλλά ως µέρος του όλου. Είναι µέσα από ατοµικές και συλλογικές υπερβάσεις που θα καταφέρουµε να ανοίξουµε µια νέα σελίδα για τούτο τον τόπο.